เราพึ่งย้ายมาอาศัยอยู่จังหวัดน่านได้สองปีกว่า มีเวลาว่างเว้นจากทำสวน
ก็จะชวนกันขับมอเตอร์ไซค์แว๊นซ์ซอกแซกไปมา
หมู่บ้านมณีพฤกษ์เป็นอีกที่ที่ไปบ่อย หน้าฝน หน้าหนาว หน้าร้อน
แต่ละฤดูเราจะได้เห็นและสัมผัสสิ่งที่ไม่เหมือนกันเลย
เวลาเราเดินทาง หรือท่องเที่ยวไปในที่เหล่านี้
อยากขอให้ใช้สติให้มาก เคารพพื้นที่ เคารพคนในพื้นที่
และอย่าด่วนตัดสินอะไรต่อมิอะไรที่เราเห็นภายในเวลาไม่กี่ชั่วโมง

หมู่บ้านมณีพฤกษ์ ตั้งอยู่ในเขตอำเภอทุ่งช้าง จ.น่าน
เป็นพื้นที่ที่มีความเกี่ยวพันกับระบบคอมมิวนิสต์
เมื่อสี่ห้าปีที่แล้ว ครั้งแรกที่เราขึ้นดอยมณีพฤกษ์
เจอคุณป้าชาวม้งท่านหนึ่ง ได้เล่าให้ฟังว่า
ตัดเอาเศษเหล็กจากปีกเครื่องบินมาทำเป็นมีด
ก็ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องจริงหรือป้าเล่าให้ฟังขำ ๆ เหมือนกัน

ถนนที่จะนำเราสู่หมู่บ้าน....
หากเรามาจากตัวเมืองน่านให้ใช้ถนนเส้นน่าน - ทุ่งช้าง
ผ่านอำเภอเชียงกลางมาได้ซักพักก็จะถึงบ้านนาหนุน
หรืออาศัยอ่านตามป้ายก็จะมีบอกทางไว้อย่างชัดเจน
หลังจากนั้นเมื่อเริ่มขึ้นไปยังภูเขา
อากาศจะเปลี่ยนเราเคยขึ้นไปทุกฤดู
เราว่าอากาศก็เย็นทุกฤดูเหมือนกัน
มีแบบเย็นสบาย ๆ , เย็น ๆ หนาว ๆ , หนาว ๆ  ๆ,  
และโคตร ๆ หนาว ขับมอเตอร์ไซค์แทบไม่ได้ปวดหูสุด ๆ

ถนนจะคดโค้ง เวลาขับต้องใช้ความระมัดระวัง
แต่คนในพื้นที่จะขับกันเก่งมาก
ราวกับว่ารู้จักทุกหลุมทุกบ่อของถนน
ส่วนเราไม่รีบ ค่อย ๆ ไป

ขับมาซักพัก(ใหญ่) เราจะเจอกับทางแยก
มีสำนักงานอุทธยานแห่งชาติตั้งอยู่
ก็เลี้ยวซ้ายไป ขับไปต่ออีกนิดหน่อยก็จะถึงหมู่บ้าน
ระหว่างทางสั้น ๆ นี้ มีความสวยงามเล็ก ๆ น้อย ๆ
ที่มองเแล้วเพลินตาเพลินใจอยู่เสมอ
อีกสี่ห้าปีหลังจากนี้
ถนนสั้น ๆ ระหว่างอุทธยานไปหมู่บ้านคงจะสวยมาก

ต้นไม้แนวแถวนี้คงเติบใหญ่

ดอกนางพญาเสือโคร่งที่บานไปแล้วเมื่อต้นปียังเหลือให้เห็นอีกนิดหน่อย

แปลงผักกาดที่ถูกปลูกไว้เพื่อเก็บเมล็ดพันธุ์กำลังออกดอก

และแล้วเราก็มาถึงหมู่บ้าน
วันนี้มีงานลานวัฒนธรรม หมู่บ้านจึงดูคึกคักเป็นพิเศษ
ภายในงานมีการออกบูธจำหน่ายสินค้าและผลิตภัณฑ์ของพี่น้องชาวม้งและลัวะ

สานไม้กวาดให้ดูและขายอันละ 120 บาท

กระเป๋าสะพายหลังของชาวม้ง

กาแฟยี่ห้อ "เดอม้ง"

แก้วไม้ไผ่ งานสร้างสรรค์

จัดแสดงให้เห็นบ้านม้งในอดีต

ส่วนนี่เป็นบ้านที่ใช้อยู่อาศัยในปัจจุบัน

กลางแจ้งก็มีงานแสดงบนเวที
แดดแรงมากกกกก

เราก็เข้ามาหลบในเต๊นท์ให้กำลังใจน้อง ๆ อยู่ไกล ๆ

ลูกเล็กเด็กแดงก็มาร่วมงาน

ในงานส่วนใหญ่ก็เป็นพี่น้องชาวม้งด้วยกัน

โยนลูกช่วงกันไป คุยกันไป แต่ขอกางร่มนิดนึง

ชอบใจที่ปาดเครบ  แวะกินหนมแป๊บนึง

แล้วนั่นเด็ก ๆ มุงอะไรกัน

ออกเดินทางต่อ ไปดอยผาผึ้ง
ให้ครอบครัวเป็ดนำทาง

ระหว่างทางจะเห็นถุงดำ ๆ วางเรียงกันไว้อยู่หลาย ๆ บ้าน

เข้ามาดูใกล้ ๆ
ขิงนั่นเอง

ขับรถออกมาจากหมู่บ้านไม่ไกลมาก
น่าจะซัก  1 กิโลเมตร ก็จะเจอป้ายบอกทางที่ 1

ไปตามป้ายซักพักก็จะเจอสามแยกที่ไม่มีป้าย
เราเลือกตรงไป....
ปกติหากเจอทางที่ต้องเดา ๆ เอา ถ้าเราบอกซ้าย คนขับจะไปขวา
แต่รอบนี้ดันไปตามที่เราบอก ผลที่ได้ก็คือผิดทางนั่นเอง
ทางที่ถูกคือต้องเลี้ยวซ้ายลงไป

หนาวกำลังจะผ่านไปแล้ว

เดินขึ้นมาจนถึงยอดเขาผาผึ้ง

เล็ง ๆ มอง ๆ อยู่หันมาอีกทีกางเกงส้มหายไปอีกแล้ว

ข้าง ๆ ยอดดอยผาผึ้งก็มีอีกดอยนึงไม่รู้เหมือนกันว่ามีชื่อหรือเปล่า
แต่อีกคนเดินนำนำไปแล้ว

อยากจะตะโกนว่า
เฮ้ยยยยยย  รอกันด้วยยยย
ตามมาอีกทีท่านก็ปีนหินซะแล้ว
เราต้องถามว่ามันใช่ทางหรอออ ?
เสียงตอบกลับมาว่า "ใช่" มาเหอะ
แล้วก็ปีนข้ามไปรออีกฝั่งเลย

ยัง ๆ ไม่พอ ตามมาติด ๆ หายไปอยู่ในกอหญ้าอีกแล้ว

มองหาทาง...เอ่อ  มีทางเดินจริง ๆ ด้วย
ขับมาต่ออีกไม่ไกล  ถนนโหดหน่อย
รถที่เข้าสะดวกก็น่าจะเป็นมอเตอร์ไซค์
เราก็เห็นเค้าราง ๆ ว่าน่าจะถึงแล้ว

ภูเขาอยู่นู่นนนน  ต้องเดินไปต่ออีกนิด

หันซ้าย หันขวา หันหน้ากลับมา
อ้าวว กางเกงส้มไปนู่นซะแล้ว